Naar inhoud springen

Patrick Sercu

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Patrick Sercu
Patrick Sercu
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 27 juni 1944
Geboorteplaats Roeselare, België
Overlijdensdatum 19 april 2019
Overlijdensplaats Roeselare, België
Sportieve informatie
Discipline(s) Baanwielrennen
Wegwielrennen
Specialisatie(s) Sprint (weg en baan)
Zesdaagsen
Ploegen
1964-1966
1967
1968-1969
1970-1972
1973-1976
1977
1978-1980
1981-1983
Solo-Superia
Flandria-De Clerck
Faema
Dreher
Brooklyn
Fiat France
Marc Zeepcentrale
I.W.C.-Imex
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Patrick Sercu (Roeselare, 27 juni 1944 – aldaar, 19 april 2019) was een Belgisch wielrenner en Olympisch kampioen.

Amateurrenner

[bewerken | brontekst bewerken]

Patrick Sercu werd al op jonge leeftijd door zijn vader en oud-renner Albert Sercu opgeleid als pisterenner. Onder impuls van Albert Sercu werd de verloederde wielerpiste in Rumbeke nieuw leven ingeblazen om zoon Patrick het pistemetier aan te leren. Dit leverde al vroeg resultaten op. Al in 1961, op 17-jarige leeftijd, werd Sercu tweede op het Belgisch kampioenschap op de piste in Rocourt, wat hem meteen een ticket voor het WK opleverde. Het jaar er op werd hij voor het eerst Belgisch kampioen in de sprint en in 1963 volgde een eerste hoogtepunt door in eigen land het wereldkampioenschap op de sprint te winnen als 19-jarige amateur. Sercu was nog steeds amateurrenner en mocht zo in 1964 naar de Olympische Spelen in Tokio. Deze werden een succes. Hij behaalde goud op de kilometer met vliegende start.[1]

Patrick Sercu wint Piet Moeskopsbeker (1965)

Sercu zette de stap naar het profrennen bij de ploeg Solo-Superia en zou daardoor ook op de weg actief worden. Tot op het einde van de jaren 1970 zou hij de piste en de weg blijven combineren. Op het einde van zijn loopbaan zou hij zich steeds meer op de piste toeleggen. Op de piste zou hij in de sprint nog twee keer goud (1967 en 1969) en twee keer zilver (1965 en 1968) behalen tijdens de wereldkampioenschappen voor de profs. Hij vestigde ook drie wereldrecords.

  • 1967: 1:01,23 min – 1-kilometer met vliegende start indoor
  • 1972: 1:07,5 min – 1-kilometer zonder vliegende start indoor
  • 1973: 1:02,6 min – 1-kilometer outdoor

Later legde Sercu zich steeds meer toe op de duuronderdelen van de piste in plaats van de sprintnummers, wat gezien zijn leeftijd ook logisch was. Zo werd hij nog meermaals nationaal en Europees kampioen in onder meer de ploegkoers, het omnium en het rijden achter derny. Het waren vooral de zesdaagsen die hem bekend maakten. Tussen 1965 en 1983 won hij maar liefst 88 zesdaagsen, nog steeds een record dat wellicht nog heel lang op de tabellen zal blijven staan door het verminderd aantal zesdaagsen. Deze zesdaagsen reed hij met wisselende partners, maar Eddy Merckx was een van zijn vast companen met wie hij er 15 won.

Op de weg bouwde Sercu ook een mooi palmares op. Veel van zijn overwinningen behaalde hij in criteriumwedstrijden waar zijn sprintsnelheid goed uitgespeeld kon worden, maar ook in het rondewerk deed hij het voortreffelijk met heel wat etappewinsten in vooral kleinere ronden, maar ook in rittenwedstrijden zoals de Tirreno-Adriatico en Ronde van Romandië. Tijdens zijn loopbaan reed hij zeven maal de Ronde van Italië en won hij er maar liefst 13 etappes. Hiermee staat hij op de vierde plaats van Belgen met de meeste overwinningen in de Giro. Sercu reed in 1974 en 1977 de Ronde van Frankrijk, goed voor zes ritwinsten en de groene trui in 1974. Dat jaar reed hij ook een halve dag in het geel.

Sercu startte zijn profcarrière bij Solo-Superia, maar zou regelmatig van ploeg veranderen. Zo reed hij in de Faema-ploeg van Eddy Merckx en voor Dreher. Zijn grootste successen op de weg haalde hij bij Brooklyn en Fiat. Na 1977 stapte hij over naar de ploeg van Marc Zeepcentrale en zou hij vooral nog op de piste actief blijven tot hij in 1983 op wielerpensioen ging.

Patrick Sercu tijdens de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent (2008)

Patrick Sercu was als recordhouder van de zesdaagses na zijn wielerloopbaan bekommerd om het voortbestaan van deze meerdaagse pistewedstrijden. Het baanwielrennen raakte vanaf de jaren 1980 in crisis en steeds meer organisaties hielden het voor bekeken. Hij werd directeur van de Zesdaagse van Gent en was directeur van de vroegere Zesdaagse van Hasselt. In de Zesdaagse van Gent slaagde hij er in het wielergebeuren tot een waar event uit te bouwen waarbij lokale renners en internationale toppers met elkaar gecombineerd werden en de spectaculaire en korte nummers meer aan bod kwamen.[2] Patrick Sercu zou de Zesdaagse van Gent leiden tot hij dit om medische redenen niet meer kon. Zijn zoon en wielermanager Christophe Sercu nam daarna de leiding over. Patrick zou stilaan uit het openbare leven verdwijnen en overleed in 2019 op 74-jarige leeftijd.[3]

Herinneringen

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1996 werd Sercu, samen met twee andere olympische/paralympische kampioenen Ulla Werbrouck en Filip Bardoel, tot ereburger van de stad Izegem benoemd. De openluchtwielerpiste van Sport Vlaanderen in Assebroek (Brugge) werd in 2007 naar hem de Wielerbaan Patrick Sercu genoemd.[4] De heropgebouwde wielerpiste in Rumbeke waar hij de knepen van het vak leerde, werd voor een deel naar hem genoemd: Wielerpiste Defraeye-Sercu. Als geboren Roeselarenaar werd hij ook in de Zaal der Wereldkampioenen van het vernieuwde museum KOERS. Museum van de Wielersport vereeuwigd samen met drie andere Roeselaarse wereldkampioenen. In dat museum zijn overigens verschillende van zijn truien en een pistefiets van hem.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Jaar Zesdaagse van Samen met Nr. Jaar Zesdaagse van Samen met
1 1965 Gent Vlag van België Eddy Merckx 45 1976 Antwerpen (4) Vlag van België Eddy Merckx
2 1966 Frankfurt Vlag van Duitsland Klaus Bugdahl 46 1976 Milaan (2) Vlag van Italië Francesco Moser
3 1967 Keulen Vlag van Duitsland Klaus Bugdahl 47 1976 Dortmund (6) Vlag van België Freddy Maertens
4 1967 Montréal Vlag van België Emile Severeyns 48 1976 Maastricht Vlag van Australië Graeme Gilmore
5 1967 Gent (2) Vlag van België Eddy Merckx 49 1977 Kopenhagen Vlag van Denemarken Ole Ritter
6 1967 Münster Vlag van Duitsland Klaus Bugdahl 50 1977 Antwerpen (5) Vlag van België Freddy Maertens
7 1967 Charleroi Vlag van België Ferdinand Bracke 51 1977 Londen (7) Vlag van Nederland René Pijnen
8 1968 Rotterdam Vlag van Nederland Peter Post 52 1977 Berlijn (3) Vlag van België Eddy Merckx
9 1968 Londen Vlag van Nederland Peter Post 53 1977 München Vlag van België Eddy Merckx
10 1968 Frankfurt (2) Vlag van Duitsland Rudi Altig 54 1977 Gent (8) Vlag van België Eddy Merckx
11 1968 Dortmund Vlag van Duitsland Rudi Altig 55 1977 Zürich (2) Vlag van België Eddy Merckx
12 1969 Bremen Vlag van Nederland Peter Post 56 1977 Maastricht (2) Vlag van België Eddy Merckx
13 1969 Antwerpen Vlag van Nederland Peter Post en Vlag van België Rik Van Looy 57 1978 Berlijn (4) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
14 1969 Londen (2) Vlag van Nederland Peter Post 58 1978 Frankfurt (5) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
15 1969 Dortmund (2) Vlag van Nederland Peter Post 59 1978 Grenoble (3) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
16 1969 Frankfurt (3) Vlag van Nederland Peter Post 60 1978 München (2) Vlag van Duitsland Gregor Braun
17 1969 Charleroi (2) Vlag van België Norbert Seeuws 61 1978 Gent (9) Vlag van Nederland Gerrie Knetemann
18 1970 Keulen (2) Vlag van Nederland Peter Post 62 1979 Keulen (4) Vlag van Duitsland Gregor Braun
19 1970 Bremen (2) Vlag van Nederland Peter Post 63 1979 Rotterdam (4) Vlag van Duitsland Albert Fritz
20 1970 Londen (3) Vlag van Nederland Peter Post 64 1979 Hannover Vlag van Duitsland Albert Fritz
21 1970 Gent (3) Vlag van België Jean-Pierre Monseré 65 1979 Londen (8) Vlag van Duitsland Albert Fritz
22 1971 Rotterdam (2) Vlag van Nederland Peter Post 66 1979 Berlijn (5) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
23 1971 Londen (4) Vlag van Nederland Peter Post 67 1979 Dortmund (7) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
24 1971 Berlijn Vlag van Nederland Peter Post 68 1979 München (3) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
25 1971 Frankfurt (4) Vlag van Nederland Peter Post 69 1979 Zürich (3) Vlag van Duitsland Albert Fritz
26 1971 Gent (4) Vlag van België Roger De Vlaeminck 70 1980 Bremen (4) Vlag van Duitsland Albert Fritz
27 1972 Londen (5) Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Gowland 71 1980 Kopenhagen (1) Vlag van Duitsland Albert Fritz
28 1972 Dortmund (3) Vlag van Frankrijk Alain Van Lancker 72 1980 Milaan (3) Vlag van Italië Giuseppe Saronni
29 1972 Gent (5) Vlag van België Julien Stevens 73 1980 Berlijn (6) Vlag van Duitsland Gregor Braun
30 1973 Keulen (3) Vlag van Frankrijk Alain Van Lancker 74 1980 Dortmund (8) Vlag van Duitsland Gregor Braun
31 1973 Milaan Vlag van België Julien Stevens 75 1980 Gent (10) Vlag van Duitsland Albert Fritz
32 1973 Dortmund (4) Vlag van België Eddy Merckx 76 1980 Herning Vlag van Denemarken Gert Frank
33 1973 Grenoble Vlag van België Eddy Merckx 77 1981 Keulen (5) Vlag van Duitsland Albert Fritz
34 1973 Gent (6) Vlag van Australië Graeme Gilmore 78 1981 Kopenhagen (2) Vlag van Duitsland Albert Fritz
35 1974 Antwerpen (2) Vlag van België Eddy Merckx 79 1981 Milaan (4) Vlag van Italië Francesco Moser
36 1974 Londen (6) Vlag van Nederland René Pijnen 80 1981 Grenoble (4) Vlag van Zwitserland Urs Freuler
37 1974 Dortmund (5) Vlag van Nederland René Pijnen 81 1981 Gent (11) Vlag van Denemarken Gert Frank
38 1975 Bremen (3) Vlag van Nederland René Pijnen 82 1982 Rotterdam (5) Vlag van Nederland René Pijnen
39 1975 Antwerpen (3) Vlag van België Eddy Merckx 83 1982 Kopenhagen (3) Vlag van Nederland René Pijnen
40 1975 Berlijn (2) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau 84 1982 Antwerpen (6) Vlag van België Roger De Vlaeminck
41 1975 Grenoble (2) Vlag van België Eddy Merckx 85 1982 Berlijn (7) Vlag van Italië Maurizio Bidinost
42 1975 Gent (7) Vlag van België Eddy Merckx 86 1982 München (4) Vlag van Nederland René Pijnen
43 1975 Zürich Vlag van Duitsland Günter Haritz 87 1983 Rotterdam (6) Vlag van Nederland René Pijnen
44 1976 Rotterdam (3) Vlag van België Eddy Merckx 88 1983 Kopenhagen (4) Vlag van Denemarken Gert Frank
Aantal Samen met
15 Vlag van België Eddy Merckx
14 Vlag van Nederland Peter Post
9 Vlag van Duitsland Albert Fritz
8 Vlag van Nederland René Pijnen
7 Vlag van Duitsland Dietrich Thurau
4 Vlag van Duitsland Gregor Braun
3 Vlag van Duitsland Klaus Bugdahl, Vlag van Denemarken Gert Frank
2 Vlag van Duitsland Rudi Altig, Vlag van België Roger de Vlaeminck, Vlag van Australië Graeme Gilmore, Vlag van België Freddy Maertens, Vlag van Italië Francesco Moser, Vlag van België Julien Stevens, Vlag van Frankrijk Alain Van Lancker
1 Vlag van Italië Maurizio Bidinost, Vlag van België Ferdinand Bracke, Vlag van Zwitserland Urs Freuler, Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Gowland, Vlag van Duitsland Günter Haritz, Vlag van Nederland Gerrie Knetemann, Vlag van België Jean-Pierre Monseré, Vlag van Denemarken Ole Ritter, Vlag van Italië Giuseppe Saronni, Vlag van België Norbert Seeuws, Vlag van België Emile Severeyns, Vlag van België Rik Van Looy

Baanwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Vlag van België BK Vlag van Europa EK WK Overige
Amateurs
1961 Zilver sprint
1962 Goud sprint
Zilver ploegkoers
1963 Goud omnium Goud ploegkoers Goud sprint Goud sprint
1964 Goud omnium Goud ploegkoers Goud sprint Manchester: sprint
Vorst: ploegkoers
1965 Goud ploegkoers
Elite
1964 Goud OS: 1km
1965 Goud omnium Goud sprint Goud omnium Zilver sprint GP Du Roi: Sprint
1966 Goud omnium Goud Ploegkoers
1967 Goud omnium Goud ploegkoers Goud sprint
Zilver derny
Goud omnium Goud sprint
1968 Goud omnium Goud ploegkoers Goud sprint Goud omnium Goud ploegkoers
Brons ploegkoers
Zilver sprint
1969 Goud ploegkoers Goud sprint Goud omnium Goud ploegkoers Goud sprint
1970 Goud ploegkoers Goud omnium
1971 Goud omnium Goud ploegkoers Goud omnium Zilver ploegkoers
Brons ploegkoers
1972 Goud omnium Goud ploegkoers Goud omnium
1973 Goud ploegkoers Goud omnium Gent: omnium, ploegkoers
1974 Goud omnium Goud ploegkoers Goud ploegkoers Gent: omnium, ploegkoers
1975 Goud omnium Goud ploegkoers
1976 Goud derny Goud omnium Goud ploegkoers Brons ploegkoers
1977 Goud omnium Goud ploegkoers Goud derny Goud ploegkoers
1978 Goud omnium Goud ploegkoers Zilver derny
1979 Goud omnium Brons ploegkoers
1980 Zilver derny
1981 Zilver puntenkoers
1982 Goud omnium Goud ploegkoers
1983

Wegwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
1964
Kuurne, amateurs
Gent-Wevelgem, amateurs
Bertrix, amateurs
1965
Criterium Harelbeke
Criterium Zolder
Criterium Nederbrakel
1966
Bourcefranc
1967
Criterium Sint-Amandsberg
1968
Omloop van Midden-Vlaanderen, Deinze
Criterium Meerhout
1969
5e etappe A Tirreno-Adriatico
Omloop Leiedal, Bavikhove
1970
4e etappe Ronde van Sardinië
Eindklassement Ronde van Sardinië
3e etappe Tirreno-Adriatico
4e etappe Ronde van Italië
Criterium Harelbeke
1971
2e etappe Ronde van Sardinië
Bankprijs Roeselare
1e etappe A Ronde van Romandië
13e en 14 etappe Ronde van Italië
Criterium Sint-Niklaas
Criterium Cittadella
Izegemkoers
1972
5e etappe Ronde van Sardinië
3e etappe Tirreno-Adriatico
Criterium Harelbeke
Kampioenschap van Vlaanderen
Criterium Beernem
Omloop van het Houtland
Criterium Oostrozebeke
1973
Maaslandse Pijl, Boorsem
Sassari-Cagliari
2e etappe Ronde van Puglia
Elfstedenronde
9e etappe Ronde van Italie
1974
2e, 3e en 5e etappe Ronde van Sardinië
Criterium Rodez
Omloop der Vlaamse Ardennen Ichtegem
De Kustpijl
2e, 10e en 11e etappe Ronde van Italië
Brussel-Ingooigem
3e,4e en 8e B etappe Ronde van Frankrijk
Groene trui Puntenklassement Ronde van Frankrijk
1975
Circuit du Port de Dunkerque
3e etappe Ronde van Sardinië
Izegemkoers
3e etappe Tirreno-Adriatico
Omloop der Vlaamse Ardennen Ichtegem
Ronde van de Molen, Oosterhout
2e en 5e etappe A Ronde van Romandië
2e, 12e en 17e etappe Ronde van Italie
Criterium Zwijndrecht
Criterium Poperinge
2e etappe Valkenburg afvallingsrace
1976
4e etappe Ronde van Puglia
4e etappe Ronde van Sardinië
Criterium Nantes
1e A, 1e B en 10e etappe Ronde van Italië
1977
2e en 3e etappe Ronde van Sardinië
3e en 4e etappe Ronde van de Middellandse Zee
Kuurne-Brussel-Kuurne
6e en 7e etappe Parijs-Nice
Criterium Bussières
3e, 4e A, 4e B en 7e etappe A Dauphiné Libéré
7e A, 12e en 13e etappe A Tour De France
Criterium Garancières-en-Beauce
Criterium Kopenhagen
Erembodegem-Terjoden
1978
Ronde van Hank
Omloop der grensstreek
1e etappe B Ronde van België
Beveren-Leie
1979
5e etappe B Ronde van Duitsland
GP Union Dortmund
Criterium Levanger
1980
Criterium Krefeld
Omloop van het Zuidwesten, Hulste
Zuidkempense Pijl, Mol
Criterium Izegem
1981
Criterium Beringen
1982
Criterium Mortsel

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1969
1970 90e (1) 
1971 69e (2) 
1972 buiten tijd  
1973 97e (1) 
1974 opgave (3)  89e (3)  
1975 67e (3) 
1976 opgave (3) 
1977 buiten tijd (3) 
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Omloop Het Volk E3 Harelbeke Kuurne-Brussel-Kuurne
1969 11e 9e 8e 5e 10e
1970 5e 7e 18e
1971 31e 45e
1972 27e 49e 12e
1973 5e 9e
1974 116e 20e 8e Zilver
1975 11e Zilver
1976 7e Brons 9e
1977 8e 7e Zilver ↑ Goud
Commons heeft media­bestanden in de categorie Patrick Sercu.
  • (en) Profiel van Patrick Sercu op ProCyclingStats
Voorganger:
Herman Van Springel
Vlag van België
1973
Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk
Patrick Sercu
Vlag van België
1974
Opvolger:
Rik Van Linden
Vlag van België
1975